621. § | துன்பம் வரும் போது சிரித்துக் கொள்க. அதனைப் பகைத்து வெற்றி கொள்ளவல்ல வேறெதுவுமே இல்லை.§ |
622. § | அலைகள் போல் வருந் துன்பங்களை உள்ளம் ஒன்றித் தளராது எதிர்த்து நிற்க அவை பின் வாங்கிச் சென்று விடும்.§ |
623. § | துன்பத்தைக் கண்டு வருந்தாத நெஞ்சுரம் உள்ளவர் துன்பத்துக்கே துன்பத்தை விளைவித்துக் விரட்டி விடுவர்§ |
624. § | மேடு பள்ளத்தில் எல்லாம் வண்டியை உறுதியுடன் இழுக்கும் எருது போல துன்பங்களுக்கு முகங் கொடுத்து நிற்பவன் முன் அத்துன்பங்களே துன்பப்படும்.§ |
625. § | மலை போல் துன்பங்கள் வந்து குவியினும் ஒருவரின் கலங்காத மனத் திண்மையால் அவை அழிந்து விடும்.§ |
626. § | என்னிடம் மிகு பொருள் உண்டு எனத் தம் செல்வத்தைப் பெருமையுடன் கூறாதவர் வறுமை வரும் போது என்னிடம் சிறிதே உண்டு எனக் கண்ணீர் சொட்டமாட்டார்கள்§ |
627. § | இவ்வுடல் துன்பத்துக்கே இரையாகும் என உணர்ந்து உயர்ந்தோர் துன்பத்தைத் துன்பமாகக் கொள்ளமாட்டார்கள்.§ |
628. § | துன்பங்கள் வந்து சேருதல் இயற்கையே எனவுணர்ந்து, வாழ்வின் இன்பத்தை நாடிச் செல்லாதவர் வருந் துன்பங்களால் வருந்த மாட்டார்கள்.§ |
629. § | இன்பம் வந்த காலத்தில் அதில் இன்பம் காண ஆசைப் படாதவன் துன்பம் வந்து அதை அனுபவிக்கும் போது வருத்தம் அடைய மாட்டான்.§ |
630. § | இன்பத்தையும் துன்பத்தையும் வேறு படுத்தி நோக்காதவர் பகைவருமே அஞ்சலி செய்யும் வகை சிறப்புற்று விளங்குவர்.§ |